donderdag 3 mei 2012

Nep (wot 18)

Ze zit bij me achterop de fiets. Over 3 nachtjes is ze jarig, dan wordt ze 7.
Mama, ik ben nog geen 7 hè. Ik ben zes-en-een-half. Eigenlijk ben ik nu nep 7...

Meer over #wot (write on thursday) vind je hier.


donderdag 26 april 2012

Een kijkje in de nieuwe winkel van dC Almere

Vanmiddag ben ik samen met Doris een kijkje gaan nemen in de nieuwe winkel van dC in Almere. Afgelopen weekend zijn ze naar de overkant van de straat verhuisd en dinsdag gingen de deuren open voor het publiek.
Het is een mooie ruime winkel, overzichtelijk ingedeeld, in 1 oogopslag zie je alles.
Achterin de winkel is een ruimte met tafels en stoelen, en een lekkere bank. Hier worden in de toekomst workshops e.d. gehouden.
Er is genoeg ruimte om de schappen heen, zelfs mensen in een scootmobiel kunnen door de hele winkel heenrijden.
De naaimachines staan ruim opgesteld (op de foto zie je een deel ervan) en voor de brei- en haakdames is er ook een ruimere keuze dan in de vorige winkel.
Ik vond het leuk om even rond te snuffelen, de winkel nodigt er nu meer voor uit dan eerst.
En Doris was alweer druk bezig de beste verstopplekjes te vinden!

donderdag 12 april 2012

Toekomstmuziek (WOT 15)

Toen ik een uurtje geleden de nieuwe WOT las, Toekomstmuziek, en mijn gedachten liet gaan over dit thema kon ik niet bevroedden dat ik een kwartier later een held zou zijn.
Die toekomst had ik voor mezelf ook absoluut niet in gedachten.
Een leuk leven, voldoende inkomen om niet in de problemen te raken, een baan waar je lol in hebt en een kind dat goed terecht komt. Nog gezondheid voor allemaal en dan ben ik wel klaar.
Meer onrealistische toekomstmuziek zoals een groot huis in een warm land, hangmat enzo of grootse daden verrichten zoals alle armoede en oorlog de wereld uithelpen schoten ook nog even door m'n hoofd.
De honden waren wat onrustig maar daar besteedde ik geen aandacht aan. Het zijn pups, er is altijd wel wat te doen en te ontdekken als je  zo'n 4 maanden oud bent. Tot ik getik hoorde en iets hoog in mijn ooghoek zag verschijnen en verdwijnen.
Toen ik keek zag ik een koolmeesje tegen het raam vliegen. Dat is niet helemaal ongewoon hier en mijn eerste gedachte was dat onze tikker weer terug was.
Maar er was iets geks deze keer. De koolmees vloog de verkeerde kant op! Omdat de deur openstond zodat de teckels lekker in en uit kunnen lopen was hij door de ontstane opening naar binnen gevlogen. En probeerde langs alle wegen behalve de meest logische weer naar buiten te gaan.
De toekomstmuziek klonk voor deze koolmees in mineur, hij was in totale paniek. De teckels daarentegen in totale opwinding. Ik probeerde me in deze kakofonie rustig staande te houden en onze gast vriendelijk doch beslist de deur te wijzen.
Toen het niet lukte sloot ik het gordijn, ondertussen gadegeslagen door de teckels tussen mijn voeten en de koolmees hoog op de boekenkast. Tussen de eerste delen van Arendsoog zat hij wijs naar het tafereel beneden hem te kijken.
Mijn plan, het raam bedekken zodat hij niet meer zou proberen via het glas naar buiten te vliegen, zou geslaagd zijn als we aan de voorkant niet ook een hele raampartij hadden gehad.
Natuurlijk vloog hij daarnaartoe, de toekomstmuziek klonk aan de voorkant harder en vrolijker dan achter bij het gesloten gordijn en opgewonden teckels.
Op de vensterbank aan de voorkant staan grote cactussen. Er blijft in de zomerzon weinig anders leven en Hendrik-Jan heeft een warm hart voor deze stekelige bollen. De koolmees ook, hij verstopte zich tussen de stekels terwijl ik hem probeerde te pakken. Vriendelijk de deur wijzen zat er niet meer in, hier was een harde hand vereist.
Teun "hielp mee" door haar kop tussen de stekels te duwen, Saartje bewaakte de grond tussen mijn voeten terwijl de koolmees van links naar rechts slalomde tussen de cactussen en bloempotten.
Na een kwartier begon het beest moe te worden en kreeg ik hem eindelijk te pakken. Als dank pikte hij in mijn hand maar met 2 pups die in het bezit zijn van scherpe tandjes en nageltjes ben ik gelukkig wel wat gewend. Zijn gepik hielp hem dan ook weinig.
Buiten heb ik hem in de struiken gezet waar hij als een bezetene ging zitten schelden. De wijsheid in de WOT van vandaag was op dit moment letterlijk en figuurlijk waar:
Je kunt alleen
maar fluiten
wat je nu
kunt fluiten.



zondag 8 april 2012

Teuntje en Saartje

Sinds eind januari hebben we weer een hond, Teuntje. Natuurlijk een ruwhaar standaard teckel. Hendrik-Jan wilde graag een rode, mij leek dat ook wel leuk. Na een zoektocht op internet kwamen we uit bij Greetje.
Zij fokt leuke teckels in vrolijke kleurtjes, de 'gewone' wildkleur, rood, black&tan, chocolade en getijgerd.
Haar moeder had een nestje met 2 roodharigen, daar komt Teuntje uit. En Greetje had op dat moment net een nieuw nest getijgerde hondjes waar ik als een blok voor viel.
Bree met haar 8 puppies, een paar dagen oud
In plaats van 1 hond werden het er 2... Teuntje mocht 2 weken later mee, de andere pups waren nog te klein. Maar wat schattig!
Teuntje ligt met haar hoofd op Piet, haar steun en toeverlaat.
28 Januari was het zover, we konden Teuntje gaan halen. Nog een kleine zwarte pluizenbal die toch echt rood zou worden. Althans, dat is de bedoeling!


Omdat het 6 weken zou duren voor we hondje 2 mochten halen gingen we nog even kijken bij het nestje van Bree.
Het hondje rechtsboven zou uiteindelijk ons hondje worden. Maar dat wisten we nog niet!

Wandelen is wennen in het begin! Teuntjes 2e dag bij ons
 Op 10 maart was het zover, het andere hondje was oud genoeg om met ons mee naar huis te gaan. We wisten nog steeds niet welke het zou worden maar we hadden na veel wikken en wegen een naam voor haar bedacht, Saartje.
In de tussentijd was Teuntjes vacht uitgegroeid tot een echte pluizenbol en zij zou meteen geplukt worden door Eva.
Punkie Teuntje, ze moet echt hoognodig geplukt worden!
Van Greetje mochten we kiezen uit een hondje met veel vacht of eentje die wat minder uitbundig in de beharing zit. Omdat ik 1 pluizenbol wel genoeg vind en het contrast tussen beide honden nog groter zou zijn heb ik gekozen voor de minder uitbundig behaarde hond.
Saartje (Sterre) oefent bij Eva 'in stand staan'.
Het hondje bleek Sterre te heten, leuke naam! We hebben er echt nog een nachtje over geslapen om de beslissing te nemen, wordt het Saartje of blijft het Sterre. We vonden Saartje toch beter bij Teuntje passen.

De dames hebben het prima naar hun zin hier, zijn druk met strooptochten in de tuin. De eerste speeltjes zijn al gesloopt. Het zijn grote vriendinnen, partners in crime, die af en toe wat issues uit te vechten hebben.
Hee, wat is daar te zien?


donderdag 12 januari 2012

Wens

Ze sluit haar ogen en tuit haar lippen. 'Ik wens een zoen. En ik hoop dat die wens uitkomt'
Ik druk mijn lippen tegen de hare in een, zoals ze dat noemt, dikke zoen.
Daarna in bad en naar bed, het is al bijna zeven uur.

Miniblogje in het kader van WOT (writing on thursday). Vandaag was het woord 'wens'. Op het moment dat ik de opdracht las kwam Doris (6) met haar wens naar me toe.
Hier vind je meer info over WOT.

maandag 9 januari 2012

Rode hoortoestellen en FM

Een tijd geleden schreef ik over de ontdekking dat Doris slechthorend is . Na de schok hierover werd het al snel min of meer 'gewoon'. Vooral toen bleek dat ze veel baat heeft bij de hoortoestellen. Al snel was ze handig genoeg om bijna alles zelf te doen, ik bemoei me alleen met de schoonmaak van de oorstukjes.
De toestellen die ze in eerste instantie kreeg waren wel wat aan de grote kant, zeker voor zo'n klein koppie. Omdat we nog in de proefperiode zaten werd besloten andere, kleinere, toestellen te proberen.
Deze bevielen haar echter niet en toen het erop aankwam besloot ze om voor de grote toestellen van Phonak te gaan. Maar dan wel in het rood!
Haar hoortoestellen zijn geschikt om te gebruiken met FM apparatuur (soloapparatuur). Hiervoor is er een speciale batterijlade op het toestel gezet. Deze heeft aan de onderkant een gleufje en een contactpunt voor de ontvanger.
De ontvanger zou je kunnen zien als een radiootje dat de door de zender verstuurde signalen opvangt en direct via het hoortoestel het oor in loodst.
Doris maakt gebruik van de Zoomlink+ waarbij de zender bij de spreker om de hals hangt. Maar ook thuis bij het tv kijken, radio luisteren of in de auto wordt de Zoomlink veelvuldig gebruikt.
Zoomlink thuis aangesloten op de tv. Als het geluid uitstaat horen wij niets maar zij wel. Is soms erg prettig voor ons...
Is het thuis erg handig, op school is het ding al onmisbaar gebleken. De keren dat de zoomlink niet was opgeladen of ter reparatie weg was bleek dat Doris toch een stuk minder meekreeg van de lesstof en aan het eind van de dag was ze moe van het extra geconcentreerd opletten.
Ik ga leen nog een hoesje aan een riem maken zodat de juffen de zoomlink niet meer om hun nek hoeven te hangen. Dat geeft namelijk af en toe problemen.

De rode toestellen bleken tot mijn vreugde doorzichtig. Ik vind het namelijk leuk om de binnenkant te zien, alle draadjes en plaatjes en prut waar ik verder niks van begrijp. Doris maakt het niet uit, die wilde alleen maar rood.
Het toestel met FM ontvanger. Samen met de bril geeft het wel een hoop drukte achter die kleine oortjes.
Het lastige is dat ze links nog regelmatig last heeft van een loopoor zodat ze dan maar 1 toestel kan dragen. Het verschil is dan heel duidelijk merkbaar. Net als het verschil met en zonder toestellen trouwens. Op dit filmpje is dat goed te zien. Het eerste deel is zonder toestellen, het tweede deel met. 65 decibel is zo ongeveer het normale spreekvolume.

Een tijdje geleden zijn we naar Nijmegen geweest voor verder onderzoek en daar is gebleken dat het gehoorverlies erfelijk is. Er komt nog een vervolgafspraak, zodra we daar geweest zijn zal ik er meer over vertellen.