vrijdag 31 december 2010

Wieg

Het lijkt wel of ik aan het eind van het jaar nog even snel alles geblogd wil hebben. Ach ja, ik ben nu toch lekker bezig dus ga ik maar even door.
Mijn zwager en schoonzus verwachten in februari hun eerste kindje. Bij mijn schoonouders op zolder staat een wiegje, een soort biezenmandje. Eigenlijk had Doris hier ook in moeten liggen maar wij hadden helaas geen plek in ons vorige huis.
De bekleding van het wiegje is er 35 jaar geleden opgemaakt door mijn schoonmoeder, samen met háár schoonmoeder. Ze was toen in verwachting van Hendrik-Jan en kon dit wiegje overnemen via een collegaatje. Alleen de bekleding moest worden vervangen.

Verslagje over het wiegbekleden 35 jaar geleden
De bekleding was na al die tijd verkleurd en moest eigenlijk gewassen worden. Maar omdat het echt rechtstreeks op de wieg was genaaid en getimmerd kon het niet zonder beschadigingen verwijderd worden. Een een deel van de bekleding  ontbrak.
We zijn vol goede moed begonnen, wieg opmeten, bekleding er afhalen en nieuwe stof kopen.
Alles was in huis, ik had mijn lockmachine meegenomen om lekker door te kunnen werken. maar toen ik de machine op tafel zette bleek dat het snoer en pedaal nog in Almere waren, keurig opgerold maar niet ingepakt! Zo konden we niet verder maar met de gedachte dat je altijd kunt vragen heb ik een telefoontje gepleegd met de mensen van Niessen naaimachines in Veenendaal. Zij waren zo lief om een pedaal beschikbaar te stellen. Een ouwetje die regelmatig uit de machine viel maar dat was snel opgelost met een klos garen als stut.
We waren een aardig eind gekomen maar het bleek behoorlijk wat meer werk te zijn dan gedacht. Ook omdat ik de bekleding zo wilde maken dat deze los kan en gewassen kan worden.
Ik heb de stof om de baleinen vastgemaakt met klittenband en de kuipbekleding heb ik over de rand laten vallen en met elastiek strakgezet. Het was even fiegelieren hoe het  het mooist zou zijn met het handvat. Ik ben zeer tevreden over het resultaat en ik geloof de aanstaande papa en mama ook.


Babybor (zonder -n), de pop van Doris, mocht even proefliggen.
Ik heb ook een dekentje gemaakt van de rest van de stof maar die heb ik nog niet op de foto.

Jurkenleed

Ik had mij voorgenomen om géén kerstjurk voor Doris te maken. Ik had er domweg geen zin in. Maar donderdagochtend 16 december, een paar uur voor het kerstdiner op school begon het toch te kriebelen. Alle kinderen komen 's avonds in hun mooie kleren naar school en ik had al een tijdje niets voor Doris gemaakt, afgezien van de Roosbroek.
Er moest toch een jurk of een rok komen, niet te moeilijk want het moest in een paar uurtjes klaar zijn.
Ik had nog een lap stof liggen die van mijn moeder is geweest. Ze had besloten er niets mee te doen en had het een plekje in mijn lappenkast toegedacht. Maar anderhalve meter, daar doe ik voor mezelf niets mee en ik vond het niet echt een stofje voor Doris.
Tot ik aan de Muriel dacht.
Ik had nog een hele bos zwart pipingband liggen en een zwarte rits. Patroon uitgetekend, geknipt, pipingband meegestikt, rits er in en klaar. Ik had zelfs nog tijd om een rood shirtje te maken.
Jurk helemaal leuk, kind helemaal blij.

De volgende dag de jurk in de wasmachine gegooid en gewassen. We wassen nooit heter dan 30 graden dus alles verdwijnt hier in de trommel. Gaat ook altijd goed. Ook de droger wordt goed doorstaan.
Deze keer ging het niet goed... De jurk was echt verschrompeld, babyborn kan 'm aan! De jurk ligt nu dus in de bak met poppenkleertjes. Ik kan niets anders bedenken dan dat er wol in zat. Maar omdat mama nooit wol kocht omdat alles in de machine moest kunnen ben ik er ook nu vanuit gegaan dat dat zonder problemen kon.
Omdat ik het sneu vond, zowel voor Doris als voor mezelf, heb ik bij dC een nieuwe lap stof gekocht, dit keer rood pipingband en heb ik nog een Muriel gemaakt.
Voorzichtigheid is geboden want ook in deze lap zit wol. Een heel klein beetje maar... Er was geen leuke stoere zwart/witte stof te koop zonder wol. En ik wilde persé zwart/wit... Meer zwart in dit geval trouwens.



Doris oefent haar modellenlook
Voorlopig maak ik geen Muriel meer, in ieder geval niet met pipingband! Ik had nog nooit met pipingband gewerkt maar ben er in een paar dagen zeer bedreven in geworden.

Broek Roos 5004

 Ik heb de broek al een keer eerder gemaakt. Het blijft een leuk patroon met een goede pasvorm. Het bloesje was de vorige keer een beetje strak, dat heb ik nu niet gemaakt. Ik vind het echt een zomerbloesje en ik heb nu een winterbroek gemaakt.
Ik had het ribje nog liggen en ook de bandjes komen uit mijn voorraad. Echt UWYH dus. UWYH staat voor Use What You Have, wat dus zoveel wil zeggen dat je niet naar de winkel bent geweest voor een nieuw lapje maar het uit je (grote) voorraad hebt gehaald.... Een term die veel op het Sancho-forum wordt gebruikt.






Een tijdje geleden bij de Lidl dit bruine fleecevest gekocht en het staat er hartstikke leuk op. Ook heeft ze wel eens een paarse longsleeve met een felblauw shirtje erover aan, is ook een leuke combi.

Sleetje rijden

De sneeuw is nu bijna verdwenen maar wat is de eerste week van de kerstvakantie goed geweest voor sneeuwpret! We hebben geen sneeuwpop of iglo gemaakt maar Doris is wel met de slee in de weer geweest. Het is nog de oude slee van Hendrik-Jan en we hebben hem 5 december meegekregen omdat hij bij mijn schoonouders toch werkloos in de schuur hangt.
En sinds het manifestatieveld achter ons huis is omgetoverd tot playground is er ook een "bult", gemaakt van afgegraven grond voor diezelfde playground. Vroeger hadden wij in Almelo net zo'n bult, die we liefkozend de PH-Bult noemden, naar de voetbalclub die de velden achter de bult had liggen.
De nieuwe bult is wat hoger en steiler dan de PH-Bult in mijn herinnering was.
We zijn heel wat keren wezen sleetje rijden, ik heb zelf ook nog een poging gewaagd, ging lekker snel!
Hendrik-Jan heeft er al eerder over geschreven, kijk maar. Ook met filmpje. Goed te zien dat de sneeuw daar nog erg vers is, het glijd een stuk minder snel!
Doordat er al heel wat gegleden was was de helling glad geworden. Lekker voor de afdaling maar het werd wel moeilijk om naar boven te klimmen. Het gebeurde dan ook regelmatig dat Doris onderweg naar boven uitgleed en samen met de slee naar beneden kwam schuiven.
Op de slee gezeten ging het heel wat sneller, ik moest regelmatig opzij springen om een aanstormende Doris te ontwijken.
Ook Babybor (zonder n....) moest mee en samen met Doris de heuvel af.

maandag 6 december 2010

Heerlijk avondje

Ok, in ons geval een heerlijk middagje. Vlak voordat we naar Veenendaal vertrokken zagen we Sinterklaas en zijn Pieten aan de overkant van de gracht lopen, op bezoek bij de overburen.
We kwamen al glibberend aan en zagen voor de deur de slee van opa en oma staan. Die mochten we meenemen zodat we eindelijk kunnen sleeën als er weer sneeuw ligt. Aan de prut die er nu nog ligt is geen eer te behalen.

Toen de bel ging en we de deur opendeden was er niemand.  Maar wel zakken vol met pakjes. Doris heeft de galerij nog afgespeurd maar Piet was alweer op weg naar het volgende adres.

Het binnenbrengen van de pakjes

Doris mocht, als hulppiet, zorgen voor de verdeling van de pakjes. En dat heeft ze prima gedaan, ze had een goed tempo en iedereen kreeg de pakjes die voor hem/haar waren.
De stoombootsurprise is ook nog voor Doris!

Een gedicht van Sint voor Doris. Spannend hoor!

Wat zou er in zitten??

Het zwembad waar ze om gevraagd had. Dank U Sinterklaasje!
Natuurlijk wilde ze meteen met het zwembad spelen maar dat vonden we nu niet zo handig met een kamer vol mensen. 's Avonds hebben we het nog in elkaar gezet en heeft ze even droog kunnen oefenen.
De volgende ochtend hebben we water in het zwembad gedaan en kunnen de poppetjes echt van hun tropische zwemparadijs genieten. Eerlijk gezegd krijg ik het koud als ik er naar kijk, zeker met die sneeuw en kou buiten.
Lekker badderen.

Ze is de hele ochtend al lekker aan het spelen met dit waterfestijn. De Legodoos die Sinterklaas ook heeft laten bezorgen laten we nog maar even dichtzitten. Eén ding tegelijk.

woensdag 1 december 2010

Pieten

Natuurlijk moest er weer een Pietenpak gemaakt worden nadat het oude na 3 jaar toch echt te klein werd. Ze mocht de kleuren zelf uitkiezen en natuurlijk moest het ROZE worden...
Als het goed is gaat dit pak ook weer een paar jaartjes mee en kan ze hem volgend jaar ook nog aan. Tegen die tijd kijken we wel of er nog een keertje een gemaakt moet worden. Het is een heel werk maar ik blijf het een mooi patroon vinden.



Het pak is al veel gedragen; bij de intocht in het Stadshart, naar papa's werk in Den Haag, naar papa's werk in Utrecht. En vrijdag mag ze verkleed naar school omdat Sinterklaas dan komt. En natuurlijk zondag als we zelf Sinterklaas gaan vieren!
 Doris moest ook even benadrukken dat ze nu een Piet zonder tanden is! Ze is echt trots op haar wisselgebitje en heeft het afgelopen zaterdag ook aan Sinterklaas laten zien. Ook hij was zwaar onder de indruk van het fietsenrek in haar mond.
Wachten op de Sint, Stadshart Almere

Zeurpiet, Pietje precies en Vergeetpiet waren op de Waterlandschool

Samen met Sint naar binnen. Romae, Utrecht,afgelopen zaterdag.

Slechthorend

Doris heeft al een tijdje last met haar oren, ze hoort niet echt goed. Ze heeft nu twee keer oorbuisjes gehad en dat heeft een gunstig effect gehad op haar oorontstekingen, ze heeft minder last van vocht achter het trommelvlies. De verwachting was ook dat het gehoor dan weer goed zou zijn.
Maar we hadden nog steeds het idee dat ze het niet altijd even goed hoorde. Gisteren is daar de definitieve bevestiging op gekomen, na de zoveelste test bij het Audiologisch Diagnostisch Centrum. Ze heeft ook gehoorverlies vanuit het binnenoor, de trilhaartjes in het slakkenhuis werken niet zo goed als ze zouden moeten doen. Hier kan ze niet overheen groeien en ze zal altijd slechthorend blijven.
Ze krijgt hoorapparaten en tests in hoeverre ze een achterstand heeft opgelopen. Eventueel krijgen we ook ambulante hulp op school (rugzakje) zodat ze op haar eigen basisschool kan blijven. Dat ziet er tot nu toe wel gunstig uit, gelukkig wel anders zou ze iedere dag naar Amsterdam moeten om naar school te gaan.
Het gekke is dat we het eigenlijk wel verwacht hadden maar als het zo wordt bevestigd en hardop uitgesproken komt het toch als een klap. Vooral gisteren was ik er heel verdrietig van, mistte toen mijn moeder ook heel erg omdat dit niet meer met haar kan delen.
Vandaag zie ik het wel weer wat zonniger in maar er gaan nu wel veel dingen op zijn plek vallen, zoals het door alles heen slapen. Je kan een kanon naast haar bed af laten gaan maar ze slaapt dan rustig door.
En vanmorgen was ik er nog even bij toen alle kleuters en groep 3 in de middenruimte zaten voor het Sinterklaasverhaal. Ik zag duidelijk dat een groot deel langs haar heen gaat en eerlijk gezegd breekt dan wel je hart een beetje... Gelukkig heeft ze een juf die het allemaal goed opvangt en we zitten in het goede traject dus hopelijk gaat ze het nieuwe jaar beter horend in.